India

Het is alweer ruim 2,5 jaar geleden sinds ik hier mijn laatste blog schreef. Op 28 mei 2012 ben ik thuisgekomen na 10 maanden Amerika. Dit jaar heeft niet alleen mijn reislust aangewakkerd, maar ook mijn beroepskeuze duidelijk gemaakt voor mij. Zodra ik aan mijn opleiding SPH begon in 2012 riep ik standvastig "In mijn derde jaar ga ik stage lopen in een weeshuis in India!", niet wetende dat ik het daadwerkelijk zo ver zou schoppen.

Momenteel zit ik dus in dat derde jaar van mijn opleiding en sta ik écht op het punt om met mijn lieve vriendinnetje Neline naar India te vertrekken. Hier zal ik 5 maanden in een tehuis voor kinderen met een beperking stage gaan lopen. Onwijs gaaf en ik heb er heel veel zin in! Vanaf het begin dat ik me aanmeldde was het onzeker of het door kon gaan, zou ik mijn studiepunten wel halen en gaat school akkoord met mijn beweegredenen? Toen dit in orde bleek kwam het probleem met mijn visum: de ambassade zou geen visa voor 6 maanden meer weggeven, maar alleen nog maar voor 3 maanden. En laat een 5 maandse stageperiode nou niet passen in een 3 maanden visum... Uiteindelijk is het met een mooi reisplan tóch gelukt om een visum voor 6 maanden te bemachtigen en is het sinds 3 dagen zeker dat mijn reis doorgaat!

Over anderhalve week vertrekken we al. Dinsdag 3 februari stappen we in het vliegtuig, waarop we de eerste dagen in Goa doorbrengen. Zaterdag 7 februari gaan we richting Kundapura, waar het tehuis zich bevindt.

Nu gaan we eerst nog even goed genieten van familie en vrienden, om 3 februari vol goede moed in het vliegtuig te stappen. Ik kan niet wachten!

Liefs, Linda

Last Day #2

Lieve lui,

De laatste blog is alweer een tijd geleden, dus ik zal jullie weer even van de laatste 6 weken updaten. Eind april gingen Peyton en ik dus met dolfijnen zwemmen, super gaaf om te doen! Echt hele gave beesten!

De weken die hierop volgden waren niet erg interessant, gewoon school, examens, en (iets minder) saaie weekenden. Tot vorige week, toen op 18 mei mijn ouders in Florida aankwamen. De dag daarop werd ik 18, en ik heb ze in mijn laatste week volgens mij behoorlijk veel van mijn leven hier kunnen zien, wat ook hun goed beviel! Ze hebben mijn school gezien, Whitney's school, Miracle League, een heleboel restaurants, mijn vrienden, graduation, en nog veeeel meer.

Vorige week ben ik 18 geworden, best een leuke dag gehad maar niet heel erg bijzonder. Voor lunch gingen we naar een restaurant waar het personeel voor je zingt als je jarig bent (Gaaf he?!), en dat was wel heel leuk. Vrijdag 25 mei had ik graduation, oftewel mijn diploma-uitreiking. Met zo'n jas en hoedje aan enzo, haha! Super lelijk, maar heb er wel om gelachen. Beetje jammer was wel dat die jas erg warm was, terwijl het buiten ook al ruim 30 graden was, dus het was wel zweten als een bunzing! Na de ceremonie mochten we dan ook heel traditioneel de hoedjes in de lucht gooien enzo! Achteraf hadden we een soort feest waar een hypnotiseur was die leerlingen over de grond liet kruipen enzo, echt heel grappig.

"Daar zit ik dan, op de bank, nog uit te puffen van het inpakken. Wat een gedoe, alles zit overvol en dan is het ook nog eens te zwaar. Straks nog de laatste dingen eruit halen en wat andere dingen toevoegen. Laatste dagen heb ik van veel mensen afscheid moeten nemen (is moeilijk. echt waar.), podverdikkie wat heb ik hier toch een hoop geweldige mensen om me heen!"

Dat schreef ik 9 maanden, 1 week en 6 dagen geleden. Momenteel gaat het er ongeveer hetzelfde aantoe. Morgen laat ik Amerika achter, en kom ik weer terug naar Nederland. Ik heb er heel veel moeite mee, en de laatste weken heb ik een geweldige tijd gehad. Ik ga het hier echt onwijs missen! Het is niet niks om voor een jaar uit je vertrouwde omgeving te stappen en naar de andere kant van de wereld af te reizen, maar ik ben trots dat ik het gedaan heb. Ik heb fantastische mensen ontmoet en heel veel mogen zien en ervaren, en dat neemt niemand mij meer af. Het is me wel een jaar geweest hoor, met veel ups en downs. Waarin ik op facebook van 210 naar 642 vrienden ben gegaan. Een jaar waarin ik meer gereisd en meegemaakt heb dan ik ooit had durven dromen. Waarin ik 5785 smsjes naar Amerikaanse nummers heb gestuurd, en er 6209 heb ontvangen. Een jaar waarin 80% van de keren dat ik lachte met een Amerikaan, dit was omdat ik zelf iets stoms gezegd of gedaan had.

Ik heb me tijd nooit zo goed gerealiseerd als het afgelopen jaar. In het begin was het altijd van "Ik ben 3 weken in Amerika, nog 38 te gaan", maar het veranderde al veel te snel in "Ik ben al 38 weken in Amerika, nog maar 3 weken te gaan". En nu ben ik hier al bijna 41 weken, en heb ik zelfs nog maar 17 uur. De tijd is gevlogen, en ik kan niet geloven dat ik echt al bijna naar huis ga. Ik durf te zeggen dat ik in het afgelopen jaar erg gegroeid ben, en niet alleen in omvang. Ik weet niet wanneer ik terug ga naar Florida, maar het zal vast snel zijn, ik heb hier veel te veel geweldige vrienden.

Lieve lui, het is hier tien voor 1 en ik moet nog 33 envelopen door het huis gaan verstoppen, dan gauw slapen, want straks weer om 7uur eruit voor mijn laatste Amerikaanse kerkdienst. Ik ga er mee stoppen, het is welletjes geweest! Ik wil iedereen die me op een of andere manier gesteund heeft tijdens dit jaar onwijs bedanken. Zonder jullie had ik dit nooit kunnen doen. Al was het maar een ‘<3' op facebook, of het lezen van mijn blogs. Bedankt voor het, ondanks het ontbreken van fysiek contact, in contact zijn gebleven met mij. Ik hou van jullie en ik mis jullie nog altijd, en over 30 uur ga ik jullie eindelijk weer zien. Hou je nog heeeel even taai, en tot super snel, gaan we eens even lekker Hollands feesten!

Tot straks!
Linda

Aloha ohana!

Oftewel, hallo familie! En hierbij spreek ik ook gelijk mijn vrienden aan, want in Hawaii is iedereen een grote familie

Wat een gezellige boel toch weer. Voordat jullie deze blog lezen, wil ik dat jullie op deze link klikken, zodat jullie naar deze muziek kunnen luisteren tijdens het lezen: http://www.youtube.com/watch?v=w0ktCnYAgLM&feature=list_related&playnext=1&list=SP6837E127DAF17F23, ik heb zelf een week lang naar dit soort muziek moeten luisteren, en ik kan jullie dat ‘genot' toch niet afnemen hihi! Nougoed, ondertussen is mijn heerlijke weekje vakantie in Hawaii (in de hoofdstad Honolulu, eiland Oahu) alweer voorbij en ik heb meer blaren, schaafwonden, schuurplekken, verbrande lichaamsdelen en zere plekken dan ooit te voren, maar wat heb ik genoten zeg! Er waren 4 begeleiders, de ‘hoofdleider' was Raphael, een man uit Brazilië. Superleuke vent, heb helemaal in een scheur gelegen om hem en zijn stomme verhalen. De eerste drie dagen was het weer niet zo super, met veel wolken en regen, maar de rest van de week was het heerlijk!

Het begon zaterdagochtend vroeg, om 5 uur ging gde wekker want ik moest half 7 op het vliegveld zijn. Twee keer overstappen en heel wat uurtjes vliegen, kwam ik om half 6 's avonds in Hawaii aan (Met tijdsverschil was dit dus half 11 in Florida). Toen met een bus naar het hotel gegaan, waar ik alle andere studenten ontmoet heb. We waren in totaal met 50 studenten, de meeste kwamen uit Noorwegen en Duitsland, maar er waren ook studenten uit Italië, Spanje, België, Finland, Roemenië, Brazillië, Zuid-Korea, Ecuador, Zwitserland en zelfs nog eentje uit Nederland. De eerste twee nachten had ik nog wel moeite met het tijdsverschil, maar dat ging al snel voorbij.

Zondag was onze eerste echte dag. We begonnen 's ochtends met surfen. Zo'n vrouwtje die bij die surfschool werkte vroeg of ik voor 20 dollar wou dat ze foto's van me maakte tijdens het surfen, leek me wel leuk dus ik zei ja. Nou, ik was zo goed in het surfen dat ze maar liefst 0 foto's van me heeft kunnen schieten. Ja, ik ben een hopeloos geval, maar ik heb wel gelachen

! 's Middags gingen we met een boot de oceaan op, waar we zeeschildpadden hebben gespot, vliegende vis, dolfijnen en zelfs een walvis! 's Avonds uiteten gegaan bij een pizzaria, en daarna ging de rest de stad in maar ik ging terug naar het hotel want ik was beroeeerddd!

Maandagochtend in de bus naar een dorpje verderop gegaan, was best wel heel erg saai, maar 's middags gingen we naar een Polynesisch Cultuur Center, wat wel super gaaf was. Dit was een soort park waar verschillende Polynesische culturen beschreven werden door middel van dansen, kleding en tradities. 's Avonds hadden we in ditzelfde center een show gezien, wat ook spectaculair was.

Dinsdag gingen we kayakken! Was een enorm stuk, enorm vermoeiend, en enorm gaaf. De zee hier is zó helder, je kan alles zien! We hebben weer een paar schildpadden gezien en na ik denk een uur kwamen we eindelijk op het eiland aan waar we naar onderweg waren. Hier hebben we gelunched en toen nog wat rondgeklommen op het gebergte eilandje, en toen weer terug naar de gewone kust. 's Avonds zijn we uiteten geweest bij het Hard Rock Cafe, en daarna wat vrije tijd om de stad in te gaan.

Woensdag gingen we de Diamond Head beklimmen, een inactieve vulkaan. De beklimming zelf was wat zwaar, maar prima te doen, alleen vond onze fantastische begeleider het een leuk idee om ook naar de berg te lopen, wat al een uur kostte, waardoor we al halfmoe waren voordat we aan de klim begonnen waren. Het was zwaar, maar zo de moeite waard! Toen we eenmaal boven aankwamen en het uitzicht zagen, voelden we ons stukken beter. Wauw, wat een zicht. Gelukkig mochten we de terugreis wel met de bus doen, dus dat was mooi meegenomen. 's Middags zijn we weer Honolulu ingegaan, waar we lekker rondgehangen hebben en winkeltjes bekeken hebben. Daarna gingen we naar Amerika's grootste open winkelcentrum! Hier hebben we ook nog gegeten in het Bubba Gump Restaurant, ookwel Forrest Gump's Restaurant. En toen we 's avonds weer in het hotel waren, had ik met mijn kamer stiekem een feestje (lees: bijeenkomst, het was niet echt een feest...) gegeven, waardoor we veel te laat in bed lagen, terwijl we er veel te vroeg weer uitmoesten, want...

Donderdagochtend vroeg gingen we naar Pearl Harbor! Eerst moesten we op de USS Missouri wat vrijwilligerswerk doen (dek vegen, joepie), en toen kregen we een rondleiding. Daarna zijn we naar een ander gedeelte van Pearl Harbor gegaan, waar we naar de restanten van de USS Arizona gegaan zijn, waar nu een monument gebouwd is (de USS Arizona is het schip dat in 1941 door de Japanners gebombardeerd is). 's Middags gingen we naar een strand, waar we lekker geluierd, gezwommen en zelfs gevolleybald hebben. Ja, ik heb voor het eerst in een jaar tijd gevolleybald, en het was HEERLIJK! We zagen zelfs nog een zeehond gezien hier! 's Avonds heb ik weer wat vrije tijd in de stad gespendeerd.

Vrijdag begonnen we de dag met snorkelen. Doordat het water hier zo helder is, kan je alles zien! Ik heb wel 40 verschillende vissen gezien, een schildpad en zelfs een inktvis! En op het strand lag een zeldzame monk zeehond (ofzo...), is een bedreigde diersoort, er zijn er maar 1200 van op heel de wereld. Vervolgens ben ik op het strand in slaap gevallen een uurtje, en nu zijn mijn billen en bovenbenen zó verbrand dat ik nauwelijks kan zitten, joepie, en zaterdag moet ik 13 uur in vliegtuigen zitten.. Nougoed, om half 3 waren we weer in het hotel, snel gedoucht want om 4 uur moesten we weer in de bus zitten naar onze eerste echte Luau! Dit is een Hawaiiaans feest waar alle tradities aan te pas komen. Huladansen, bloementattoos, bloemenkransen, noem het maar op! Ik moest zelfs op het podium komen huladansen, met honderden toeschouwers. Ja, stond weer even flink voor aap, want dansen kan ik dus echt niet!

Zaterdag een heel rustig dagje gehad. De eerste groep studenten vertrok om 5 uur 's ochtends, en omdat het de laatste avond was heeft mijn kamer weer party gehouden voor de rest van de groep, dus veel slaap zat er niet in. Om 5 uur hebben we de eerste groep uitgezwaaid, en toen 2 uurtjes geslapen. Ontbijten, groep uitzwaaien, winkelen, groep uitzwaaien, lunchen, groep uitzwaaien, zonnen, groep uitzwaaien, douchen... En toen was het alweer 6 uur 's avonds, en de laatste studenten zouden vertrekken, en ik zat hier ook bij. Om 7 uur op het vliegveld, om 8.50 vertrok mijn vlucht. De terugreis duurde gelukkig geen 14 uur, maar 15 Hawaiiaanse minuten. Wat krijgen we nou, zul je denken? Ja, dit is een van de dingen die ik in Hawaii geleerd heb, alles is hier ‘chill'. Het is tijd wanneer het tijd is, en je komt aan wanneer je aankomt. Maar omdat jullie geen Hawaiianen zijn, het kostte me zo'n 13 uur.

Heb naast de beschreven dingen nog veel meer gezien, meer ‘beroemde' plekjes. Zo heb ik stukken land gezien die bekend waren uit Pirates of the Caribbean, 50 First Dates, en het Baywatch strand. Ook veel huizen van beroemdheden gezien, zoals een vakantiehuis van Jackie Chan en allemaal andere mensen van wie ik de namen vergeten ben.Verder hebben we ook nog plekken gezien waar bekende mensen vaak komen, waaronder het strand waar President Obama altijd surfte, en een restaurant waaar Adam Sandler vaak komt. En wisten jullie dat de naam Hawaii een betekenis heeft? Ha betekent breath of life, en Wai is water. Elk woord met ‘Ha' erin is dus heel positief, neem bijvoorbeeld het woord ‘Aloha', is niet alleen een groet, maar ook de manier om ik hou van je te zeggen. Aloha is dan ook als groet veel liefdevoller dan een gewone ‘Hello'. Het viel me op dat in Hawaii veel daklozen zijn. Dat komt, zo werd mij uitgelegd, omdat de mensen zoiets hebben van joh, als ik dan toch dakloos ben, dan maar in Hawaii! Mooi paradijsje hoor, ik zie mezelf daar ook nog wel in een kartonnen doos liggen

En nu gaat de tijd opschieten! Volgend weekend ga ik met dolfijnen zwemmen, dan moet ik nog 4 weken voordat mijn ouders komen, en dan nog 1 week voor ik naar huis kom... Gek idee hoor! Ik ben nu 35 weken in Amerika, en nu is het over 6 weken gewoon voorbij! Maargoed, volgens mij weten jullie de belangrijkste punten uit mijn week nu wel! Foto's komen binnenkort, heb vandaag even geen tijd daarvoor.
Mahalo voor het lezen!
Aloha au i? 'oe, Linda

Only 3 months left

En toen was er alweer een maand voorbij! De tijd gaat zo ongelooflijk snel, ik verbaas me er elke dag weer om. Ik zit potverdikkie al op tweederde van mijn reis hier! Ik heb besloten om een paar weken eerder naar huis te komen, en ik kom nu op maandag 28 mei (2^e pinksterdag) om 13:05 op Schiphol aan, in plaats van zondag 10 juni. Graduation is op 25 mei, dus dat komt allemaal goed uit. En dan komen mijn ouders ook nog eens naar Amerika! Ze komen de dag voor mijn verjaardag, op 18 mei, en vertrekken de dag na graduation, op 26 mei.

In mijn vorige blog schreef ik dat ik uit Culinary Arts geswitched wou worden, naar een scheikunde klas. Ik had in mijn eerste semester ook Culinary gehad en dat was helemaal niet leuk, allemaal theorie en boekwerk. De eerste week van het tweede semester was echter best leuk. Ik had een leuk groepje waarin we ook echt dingen gingen bakken en koken, en het was heel gezellig. Toch ben ik er weggegaan en ik was toen geplaatst in AP Chemistry. Zegt jullie natuurlijk helemaal niets, maar AP staat voor ‘Advanced Plus', wat dus de moeilijkste klas in dat vak is. Ik wist dat het wel pittig zou worden, maar ik wou het toch wel proberen. Ik vol goede moed naar die les gegaan, tot ik tot de afschuwelijke ontdekking kwam dat ze GEEN BINAS hebben! Na drie dagen ben ik gillend weggerend, snel teruggeswitched naar Culinary. Ja, allemaal geklungel voor Jan Lul, maar ik ben nu wel heel blij dat ik in Culinary zit, dus dat is toch mooi meegenomen.
Mijn andere vakken zijn ook heel leuk en gezellig. Echt elke les zit ik met hele gezellige leerlingen en ik heb het goed naar m'n zin op school! American Government is wel retemoeilijk, maar mijn cijfertjes laten dat niet merken. Buiten school is het wat minder, ik doe eigenlijk vrijwel nooit wat, en zit vaak maar wat in huis. Ik ben dan ook heel blij dat ik af en toe wat leuke reisjes kan maken hier in Amerika!

In november schreef ik dat ik vrijwilligerswerk ging doen. Dit heb ik al die tijd volgehouden, voornamelijk met gehandicapten, maar ook in de kerk en met daklozen, en zelfs in de politiek! Wat ik er toen niet bij vertelde, was dat ik dit deed voor een wedstrijd. Ik wist dat AYUSA elk jaar een wedstrijd heeft voor vrijwilligerswerk. De drie uitwisselingsstudenten met de meest indrukwekkende community service verhalen zouden een gratis BELO tour - een organisatie die reizen regelt voor uitwisselingsstudenten, naar onder andere California, New York en Hawaii - winnen! Vooral door mijn tripjes naar Disney en Denver met Whitney's school, heb ik ontzettend veel uren gemaakt, wat mijn kansen vergroot heeft. Een paar weken geleden heb ik mijn inzending opgestuurd, en jawel... Nog geen uur geleden kreeg ik een telefoontje: IK HEB GEWONNEN! Jeetjemina, ookal dacht ik dat ik een kansje had, dit had ik niet durven dromen! Dus ik ga over drie weken voor een week gratis en voor niets naar Hawaii! Wat een bofkont ben ik weer!

Over anderhalve week heb ik springbreak (voorjaarsvakantie), wat heeeel groot is in Panama City Beach. Springbreak staat bekend om de studenten die naar een stad afreizen, en daar een week lang feesten. Laten ze nou allemaal naar Panama City Beach komen! En nee, ik heb het niet over honderd, niet over duizend studenten. We hebben het hier over honderdduizenden. Springbreak is niet in elke regio dezelfde week, dus wij hebben straks 6 weken lang duizenden studenten door Panama City Beach lopen, allemaal zuipend en feestend! Dat gaat nog interessant worden ;)

Nou lieve Nederlandertjes, tot over 3 maanden dan maar!
Linda

New York City

Na maandenlang afwachten , was het dan vorige week donderdag eindelijk zo ver: ik zou naar New York City gaan! 's Ochtends nog even naar school gegaan voor m'n laatste twee examens, en daarna op naar het vliegveld! Met een tussenstop in Maryland, kwamen we 's avonds om half 9 aan in ons appartement. We zaten zo'n 9 blokken van Times Square vandaan, dus we gingen lopend op pad. Het was fris en de lucht was lang niet zo vochtig, en oh wat had ik dat gemist!

Vrijdag gingen we lunchen bij een restaurant genaamd Serendipity, bekend van de film Serendipity. Origineel! Daarna geshopt, en 's avonds naar een broadwayshow! Het heette 'On a clear day you can see forever', was best goed, maar had het beter verwacht. Nederlandse musicals zijn net zo leuk :)

Toen we zaterdagochtend wakker werden, sneeuwde het! Het was heel koud en we wouden niet heel de dag lopen, dus hadden we kaartjes gekocht voor een bustour door de stad. Hiermee zijn we naar de Empire State Building gegaan, en toen naar Chinatown. Vervolgens door naar Ground Zero, wat erg indrukwekkend was. Daarna nog meer geshopt, en toen uiteten bij een restaurant dat 'Stardust' heet, dat was leuk joh! Alle serveerders en -sters waren zangers, en die maakten hun eigen feesteje, dansend en zingend op de bar en tussen de mensen.

Zondag weer met de bus gegaan, dit keer naar Central Park. En toen ik een vrouwtje de vogels zag voeren, moest ik stiekem wel aan Home Alone denken. Toen met de bus naar Rockefeller Center gegaan, waar je midden in de stad kan schaatsen. Ik ben geen schaatstalent, kan ik je wel vertellen, al ben ik nul keer gevallen. Gelukkig was er een leuke instructeur die mij geholpen heeft ;). Toen weer geshopt *zucht*, en daarna weer bij Stardust gegeten. 's Avonds hadden we met de bus de nachttour gedaan, waardoor we ook het Vrijheidsbeeld gezien hebben.

De dag daarna gingen we alweer naar huis! En wat zegt Peyton? 'Ik wou dat we meer geshopt hadden'. Ik heb nog nooit zoveel geshopt in 3 dagen gek!

En nu zijn we alweer een paar dagen verder, en is mijn tweede semester op school alweer begonnen. Het is gelukkig niet zo ongemakkelijk als het begin van het eerste semester, ook al ken ik ook nu bijna niemand. Mijn rooster is nu als volgt:

Culinary Arts 2
American Government
Algebra
English

Culinary heb ik ondertussen wel genoeg van gezien, dus daar ga ik proberen uitgeswitched te worden, en American Government vind ik maar niks, dus dat wil ik ook niet meer. Algebra is, net als mijn wiskunde klas vorig semester, onwijs easypeasy, evenals Engels. Ja, mijn Engels is beter dan die van de gemiddelde student in mijn klas.
Ik hoop dus mijn eerste twee vakken te kunnen vervangen voor iets anders, een scheikunde ofzo, het maakt me allemaal niet uit, als ik maar geen Culinary of Government heb!

Ik kan eigenlijk niet geloven dat ik al over de helft van mijn jaar hier zit... Nog maar 136 dagen te gaan!
Lieve luitjes, het gaat jullie goed, tot snel en doe me een plezier, laat eens een berichtje achter!
Linda

Christmas and New Year's Eve

Allereerst wil ik iedereen een super geweldig nieuwjaar wensen. Dat dit jaar maar veel goeds aan jullie mag brengen :). Vorige week heb ik voor de eerste keer Kerst niet thuis gevierd, wat toch wel heel erg raar was. Ik had me er van tevoren al op ingesteld dat dit waarschijnlijk de moeilijkste dag van het hele jaar zou worden, maar ik heb het overleefd!

Kerst zelf viel opzich nog wel mee qua heimwee betreft, maar kerstavond was een stuk moeilijker. Ik denk dat dat komt omdat ik heel de dag al op zag tegen de dag daarna. Op kerstavond gingen we naar de kerk, en achteraf komt er een vrouwtje naar me toe die letterlijk zegt 'Do you miss your mom? I'd wanna be home for Christmas if I were you!'. Ja nee, lekker slim zeg, om zoiets te zeggen. Ik begon dus vrolijk keihard te janken. Voelde me natuurlijk vreselijk voor lul staan dus was snel de wc's ingevlucht, maar voelde me daarna wel wat beter :). Die avond kerstdiner: eten besteld bij een restaurant. Wát een kerstsfeer zeg! Not. ‘s Avonds maar vroeg mijn bed ingegaan, des te eerder zou alles voorbij zijn.

De volgende ochtend stond Whitney om 7 uur aan m'n deur te rommelen 'It's Christmas! Wake up, Linda, it's Christmas!'. Of course, Whitney gelooft nog in Santa Claus, en was dus zo enthousiast als maar zijn kon. Ik met moeite mijn bed uit gekomen, om met pyjama en al bij de kerstboom te zitten, waar ik voor het eerst van mijn leven kerstcadeautjes gekregen heb! En niet al te weinig ook, ben onwijs verwend! Daarna natuurlijk wéér naar de kerk, en 's middags bij een oom en tante op visite geweest voor het kerstdiner. Dit keer niet besteld, maar zelf gemaakt. En uiteraard weer met een paar appeltaarten van mij, want daar zijn ze hier ondertussen helemaal verslaafd aan.
Na het avondeten gingen we met een paar mensen in de auto door de buurt, om naar de lichtjes te kijken. In Amerika doen al die huizen dus aan heel veel versieringen in de voortuin enzo, en er was een wedstrijd voor het best versierde huis. De winnaar woonde dicht bij de oom en tante, en dus gingen we even kijken. Voor het huis stonden een paar auto's, en op sommigen van die auto's zat zo'n ovale NL sticker! Dus ik flipte helemaal 'THAT'S DUTCH, THAT'S DUTCH', en niemand geloofde mij. Toen ging de tante het voor mij vragen want de eigenaar van het huis was naar buiten gekomen, en het bleek dus dat hij getrouwd was met een Nederlander! En die Nederlander had toevallig wat familie uit Nederland op dat moment in huis zitten! Dus ik heb, voor de eerste keer in 4.5 maand tijd, Nederlands kunnen praten! Leuk joh, ze kwamen uit Den Haag. Hele vriendelijke mensen :)

Ze vieren hier geen 2^e Kerstdag, wat ik eigenlijk helemaal niet erg vind. Zo heb ik weer een dag minder om veel heimwee te hebben! Maandag heb ik dus een hele normale dag gehad, heerlijk! Verder een heel rustig weekje gehad, niets uitgevoerd

En dan gisteren was het oudjaarsdag. De dag waarop ik vorig jaar om 5 uur in de oliebollenkraam stond, en daar 14 uur lang oliebollen heb staan verkopen. Dit jaar was wel even wat anders. Ik word wakker, kijk uit mn raam, zie een paar golfers in korte broek over de golfbaan huppelen, kijk op m'n thermometer, 22 graden. De dag zet zich voort, geen oliebollenwalm door heel het huis, geen irritante kindjes op de straat met rotjes, geen Top2000, zelfs geen ABBA! Na oud en nieuw gevierd te hebben in Nederland op Skype, gingen we dan zelf het pad op. Misschien hebben jullie wel eens van de 'ball drop' gehoord, wat ze elk jaar in New York doen. Ze hebben dan een bal in de lucht hangen en die laten ze zakken de laatste 10 seconden van het jaar. En dan, om 12 uur precies, moet je de eerste de beste persoon die je tegenkomt zoenen. Hier hebben ze ook zoiets, maar dan veel kleiner. Ik daar dus vrolijk heen met Peyton, en na lang wachten en me vervelen, was het dan zo ver: de laatste 10 seconden! Iedereen aftellen... 3, 2, 1, iedereen blij. Geen champagne, geen drie zoenen, niet eens 1 zoentje gekregen! Verder is vuurwerk in Florida VERBODEN. Ik dacht nog bij mezelf ‘wiet is ook verboden en dat doen ze ook allemaal, dus het zal wel meevallen'. Er was welgetelt een, ik herhaal, EEN persoon die vuurwerk afstook. Wat een feest! De oud-en-nieuwsfeer was hier even hoog als de kerstsfeer.

Dusja, beide feestdagen vielen wel tegen. Kerst en oudjaar hoor je niet te vieren in een t-shirt en korte broek terwijl het buiten twintig graden is. Volgend jaar in Nederland, dát gaat pas een feestje worden:) !!!!!!

Verder wil ik nog even klagen over die stomme trotse Amerikanen. Zat laatst in de auto, zie voor de heel-veel-ste-keer die Amerikaanse vlag, en mompel in mezelf 'Stupid American flag', gelijk heel de auto boos op me. Hoe dúrf ik zo te praten over de Amerikaanse vlag! Foei!

Beetje sarcastische blog is het wel geworden nu ik het zo teruglees, maar zo voel ik het nu :)
Tot snel lieve Hollanders, mijn volgende blogje komt na NEW YORKKK!!!!!!!
Linda

Merry Christmas!

Ik was van plan her en der wat kerstkaartjes op te sturen, en had speciaal een foto met de kerstman laten maken, maar helaas ben ik te lui en te arm om dat naar iedereen te doen, dus doe ik het even zo. Bovendien was de foto niet zo flatteus als gehoopt, haha!

Lieve, lieve, lieve en geweldige Nederlanders,
Ik wens jullie allemaal heeeele fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar. Toen bekend was dat ik naar Florida zou gaan, kwamen er grapjes als 'in je bikini kerst vieren'. Ik weet dat jullie allemaal verlangen naar een bikinifoto van mij, dus hier istie dan! Zoals jullie kunnen zien, vermaak ik me prima met mijn bruine, afgetrainde lichaam in het nog altijd warme (lees: 20 graden) Florida.

Eet niet te veel oliebollen met oud en nieuw, en drink niet te veel champagne. Verder wil ik iedereen met 10 vingers terugzien op 10 juni, dus kijk ook uit met vuurwerk alstublieft.

Tot snel!
xxxxx <3

Thanksgiving and Sinter Klaus

Allereerst, sorry dat ik zo lang gewacht heb met het schrijven van een nieuw verhaal. De tijd gaat zo onwijs snel, het is niet te geloven, maar tegelijkertijd maak ik niet heel veel mee en heb ik ook niet veel te melden, dus het wordt geen lange blog

. Ik heb ondertussen mijn eerste Thanksgiving gehad en Sinter Klaus gevierd! Sinterklaas is te moeilijk, dus noemt mijn gastmoeder het Sinter Klaus...

Nougoed, van 19 tot 26 november had ik dus een heerlijk weekje vrij! We zijn naar Nashville gegaan, waar de zus van Lynne woont. Hier hebben we Thanksgiving gevierd, een feestdag waarin Amerikanen 'dankbaar' zijn, maar volgens mij meer gewoon een excuus zoeken om zich vol te eten. Op tv zie je dan films waarin ze in een kring om een kalkoen heenzitten en stuk voor stuk vertellen waar zij dankbaar voor zijn, maar in het echte Amerikaanse leven is dat dus niet zo en eten ze alleen maar. Heb voor het eerst kalkoen gegeten, wat nog lekker is ook! Groot evenement: Black Friday. Thanksgiving wordt altijd op de vierde donderdag van november gevierd, en de dag daarna is dan Black Friday. Alle winkels hebben enorme uitverkoop, zodat de mensen kerstinkopen kunnen doen. De winkels gaan midden in de nacht open en vrouwen staan uren van te voren in de rij om nou net die ene wafelijzer te kunnen kopen. Peyton en ik wouden het ook doen, maar niet midden in de nacht. Wij gingen om 6 uur 's ochtends haha. Gekte joh! Overal mensen duwenen trekken, stelletje mafkezen. Na paar uur hadden we het wel gezien en zijn we snel weggevlucht daar. Verder hebben we in Nashville niet zoveel boeiends gedaan.

Een week later was het dan eindelijk Sinterklaas. Hét Nederlandse feest. Ik zag hier heel erg tegenop omdat ik bang was dat ik hele erge heimwee zou krijgen, maar het viel mee. We hebben hier met het gezin onze eigen Sinter Klaus gevierd! We hadden lootjes getrokken en toen voor diegene een cadeautje gekocht en een gedicht geschreven.

En nu komt Kerst steeds dichterbij.. En ook daar ben ik wel een beetje huiverig voor hoor.. Ik heb het idee dat het me weer zwaar gaat vallen, om niet thuis te zijn zoals gewoonlijk. Hier in de buurt komen allemaal kerstversieringen naar boven. Heel veel huizen in de straat zijn verlicht, wat leuk is om te zien. Ik zal binnenkort wel even een filmpje opnemen van de straat :) Hier in huis staan ook al iets van 4 kerstbomen, haha. Ik heb bijna vakantie, nog anderhalve dag school en dan 2 weken vrij. Na de vakantie heb ik nog 2 weken school en dan examens, en dan is mijn eerste semester afgelopen! Kunnen we weer vrolijk 4 nieuwe vakken kiezen! Dan ga ik ook lekker voor een paar dagen naar New York, dus ik kan niet wachten.

Tja, dat was het denk ik weer voor nu.. Op school gaat alles nog steeds goed, nog steeds alleen A's en B's. Nougoed, tot snel maar weer?
Dikke kus van een nog dikkere Linda(ben al zoooveel aangekomen hier

)